HENGELO - In deel 23 van deze serie bespreken we de bombardementen op Hengelo van oktober 1944.
Het zien van deze foto zal voor veel oudere Hengeloërs een beeld geven van een groot aantal jaren geleden. U kent ongetwijfeld het gezegde: "Grote gebeurtenissen werpen hun schaduw vooruit". Achter de schermen wordt reeds gewerkt aan het feit dat Hengelo in 2020 75 jaar bevrijd is. Tentoonstellingen, lezingen en exposities zijn nu reeds in voorbereiding zodat men in april 2020 daar tijdig gereed mee is. Deze foto laat een opgeruimde binnenstad zien na de zomer van 1945, nadat Hengelo op 6 en 7 oktober 1944 een allesvernietigend bombardement had beleefd. De fotograaf stond op het viaduct dat we nu kennen als de Europatunnel.
De oorlog liep op zijn eind in 1944. Hengelo was als belangrijk verdeelstation dagelijks getuige van troepenvervoer van de Duitse Wehrmacht. Op vrijdag 6 oktober stijgen 36 Marauder vliegtuigen op van de Amerikaanse luchtmacht vanaf een vliegveld in het reeds bevrijde deel van Frankrijk. Elk vliegtuig is beladen met 74 ton aan bommen, met als doel om het spoorwegstation en de rangeerterreinen in Hengelo te vernietigen. Om 11.55 uur zet men de bomluiken open. In deze vliegtuigen zijn tweehonderd bemanningsleden aan boord en 15 minuten na het vallen van de eerste bom is men reeds weer op weg naar het vertrekpunt. De bommen werden van grote hoogte afgeworpen. De binnenstad lag in puin, maar het station was nog volledig in bedrijf. Het verzet gaf het mislukte bombardement door aan Londen. Zaterdag 7 oktober kwam men opnieuw met 35 Marauders naar Hengelo. Elk vliegtuig beladen met 30 ton aan bommen. Deze keer was het wel raak. Het station was geraakt, maar rondom het station was wat de dag ervoor niet geraakt was nu wel aan de beurt. Er waren in totaal 150 burgers die om het leven kwamen en er was een groot aantal gewonden. Een geluk bij dit ongeluk was dat het luchtalarm beide dagen niet afging. De gewoonte was dat wanneer het luchtalarm afging de fabrieken in snel tempo leegstroomden. Indien het luchtalarm wel gewerkt had, kunt u zich voorstellen dat men op weg naar een veilige plek slachtoffer was geworden in de binnenstad en omgeving.
Hengelo was na deze twee dagen veranderd in een rokende puinhoop, een ontredderde stad met uitslaande branden en volle ziekenzalen met alle gewonden. Volledige paniek overheerste Hengelo, want zo vroeg men zich af: als er twee dagen gebombardeerd wordt, waarom zou men de derde dag niet terugkomen?
Volgende keer in Uit het verleden van Hengelo meer over de Tweede Wereldoorlog.
Marinus van Rooy